Monday, September 13, 2010

Νότιος Αφρική Νο2...

Σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο βραζιλιάνικο ESPN ο μαχητικός άγγλος δημοσιογράφος Αντριου Τζένιγκς και συγγραφέας του βιβλίου «Φάουλ! Ο μυστικός κόσμος της FIFA» επιτέθηκε στους διοργανωτές χαρακτηρίζοντας ως δικτάτορα τον πρόεδρο της CBF Ρικάρντο Τεϊσέιρα και μαθητή του «κοινού εγκληματία» πρώην προέδρου της FIFA Ζοάο Χαβελάνζε. Ηταν ιδιαίτερα απαισιόδοξος στις προβλέψεις του και έκανε λόγο για «Νότιο Αφρική Νο2» αναφερόμενος στα χρήματα που θα δαπανηθούν για την διοργάνωση ενός παγκοσμίου κυπέλλου σε μια χώρα έχει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα να λύσει.



Τον περασμένο Ιούνιο και κατά την διάρκεια του Μουντιάλ οι ισχυρές βροχοπτώσεις κατέστρεψαν πάνω από 14 χιλιάδες σπίτια στην φτωχή πολιτεία Περναμπούκο στην βορειοανατολική Βραζιλία. Κάθε ένα από τα στάδια που θα χτιστεί για να φιλοξενήσει αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου κόστιζει όσο η ανακατασκευή όλων αυτών τον σπιτιών και μάλιστα περισσεύουν και χρήματα. Σύμφωνα με τις τοπικές αρχές το κάθε σπίτι χρειάζεται γύρω στα 13χιλιάδες ευρώ για τα απαραίτητα. Οι προβλέψεις για την «Αρενα Καπιμπαρίμπε» που θα κατασκευαστεί στην πρωτεύουσα Ρεσίφε κάνουν λόγο για 200 εκ ευρώ. Τέσσερς μήνες μετά έχουν ανακασκευαστεί μόνο 65 σπίτια ενώ οι χιλιάδες που περιμένουν την σειρά του παίρνουν βοήθεια 70 ευρώ το μήνα για ενοίκιο νέα κατοικίας την στιγμή που η μέση τιμή ενός διαμερίσματος δύο δωματίων στο Ρεσίφε είναι 300 ευρώ.

Μπορεί να μην έζησαν παρόμοια καταστροφή αλλά η ανάγκη για στέγαση υπάρχει και σε άλλες πολιτείες όπως Αμαζόνας, Μπαΐα, Μάτο Γκρόσο, Μίνας Ζεράις, Σεαρά, Ρίο Γκράντε ντο Σουλ και Ρίο ντε Ζανέιρο. Τα χρήματα που θα διατεθούν για το Μουντιάλ σε αυτές τις περιοχές είναι οκτώ φορές περισσότερα από εκείνα που θα χρειάζονταν για την κατασκευή «εργατικών κατοικιών» που θα δώσουν τέλος στις φαβέλες και θα φέρουν αξιοπρέπεις συνθήκες ζωής σε εκατομμύρια βραζιλιάνους αν σκεφτούμε ότι αυτή τη στιγμή η μια στις τέσσερις οικογένεις ζει σε σπίτια χωρίς αποχετευτικό σύστημα.


Οι τοπικοί άρχοντες απαντούν πως με μάζι με τα χρήματα των αθλητικών εγκαταστάσεων θα έρθουν ακόμα περισσότερα που θα διατεθούν για την βελτιώση των περιοχών που φιλοξενήσουν του αγώνες. Ο κυβερνήτης του Περναμπούκο Σίλβιο Μπομ Παστόρ απαντά πως «πρέπει να έχουμε το στάδιο για να καταφέρουμε να πάρουμε περισσότερα χρήματα που θα διατεθούν στις περιοχές που έχουν ανάγκη».
Την ιδια στιγμή μια πρόσφατη έρευνα της έγκυρης Datafolha δείχνει πως η πλειοψηφία των Βραζιλιάνων που πιστεύει πως τα χρήματα αυτά θα «εξαφανιστούν» στους λαβύρινθους της διαφθοράς και δεν θέλει να διατεθεί δημόσιο χρήμα στην κατασκευή των γηπέδων με το ποσοστό να φτάνει κοντά στο 60%.

Είμαστε ακόμα μακριά από το επόμενο Μουντιάλ αλλά τα πρώτα προβλήματα έχουν ήδη αρχίσει να κάνουν την εμφάνιση τους και οι περισσότεροι περιμένουν την δικαίωση των όσων υποστηρίζει ο Τζένιγνκς. Η αλήθεια είναι οτι παρά την οικονομική της άνοδο, η Βραζιλία παραμένει μια χώρα ακραίων αντιθέσεων και το Μουντιάλ δύσκολα πρόκειται να την αλλάξει.
Nordestino από HellasBrazil.

Saturday, August 28, 2010

AEK 2010-2011


Μια καινούρια ποδοσφαιρική χρονιά αρχίζει για την ΑΕΚ και το κύριο θέμα φέτος θα'νναι το ίδιο με των τελευταίων χρόνων: Τι θα κάνουν οι οργανωμένοι οπαδοί και πως θα αντιδράσους στο κάθε τι (Διοίκηση, Μπάγιεβιτς κλπ). Κατά την γνώμη μου, αυτό είναι η κύρια πληγή της ομάδα αφού οι κόντρες αυτές, χρόνο με τον χρόνο αποσπούν την προσοχή του συλλόγου, της διοίκησης, των ποδοοφαιριστών και γενικά όσον ασχολούνται με την Ένωση, από οτιδήποτε άλλο. Έτσι και φέτος όλοι θα περιμένουμε να δούμε ποιά θα είναι η αντίδραση μετά από τις πρώτης δυσκολίες, από την στιγμή που το “καμπανάκι” χτύπησε νωρίς με τα επεισόδια στην Καλλιθέα, χωρίς λόγο και φυσικά αν παρά-δυσκολέψουν οι καταστάσεις όλοι θα αρχίσουν πάλι να παρακαλάνε τον Μελλισανίδη να επιστρέψει ή θα ανακαλύπτουν ανύπαρκτους “μεσσίες” όπως ο Κοζώνης. Ίδωμεν...πάντως ομάδες με εμφύλιο στο εσωτερικό τους δε πάνε μπροστά.

Και ας προχωρήσουμε λίγο με την ανάλυση του ρόστερ

Την φετινή χρονιά, σε γενικές γραμμές δείχνει πιο μπαλωμένο από πέρυσι, με περισσότερη ισορροπία και καταθέτω την άποψη μου για κάθε θέση.


Τερματοφύλακας

Λογικά ο Σάχα, έχει τον πρώτο λόγο. Το καλό είναι ότι ο Αραμπατζής, έδειξε πέρυσι ότι είναι άξιος αντικαταστάτης του, ώστε δεν υπάρχει ανησυχία στη θέση αυτή.

Ο Λούκατς είναι τρίτη λύση, για τον Μοσχονά δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη.

Δεξί μπακ

Σε αυτή τη θέση, υπάρχει πρόβλημα, αφού ο Αραχούχο μέχρι τώρα θεωρείται ξένο σώμα για την ομάδα. Βλέπουμε λύσεις τύπου Γεωργέα, ο οποίος όσο συμπαθής και να μου είναι, έκανε καριέρα βάσει του φιλοτίμου του αλλά πλέον η ηλικία του είναι σοβαρό μειονέκτημα. Ο Γιάχιτς ο οποίος απλά καλύπτει την θέση, είναι κυρίως παίκτης του άξονα και γενικά ποιο αξιόπιστος ως αμυντικός χαφ και κεντρικός αμυντικός. Θεωρώ ως αστείο την λύση του Κουτρουμάνου. Κανονικά έπρενε να υπάρχει δεξί μπακ επιπέδου Αραούχο ή ακόμα καλύτερου. Η θέση αυτή θα προκαλέσει δυσκολίες καθώς όλοι οι αντίπαλοι, θα προσπαθήσουν να κάνουν παιχνίδι από την συγκεκριμένη πλευρά.

Αριστερό μπακ

Άλλο ερωτηματικό και σε αυτή τη θέση...υποτόθεται ότι την θέση θα την καλύψει ο Νταντόμο, για τον οποίο προσωπικά δεν γνωρίζω κάτι, ενώ μέχρι στιγμής βλέπουμε να την καλύπτει ο Λαγός, αλλά για να σταθεί, θα πρέπει να μάθει άμυνα-κάτι που μέχρι τώρα δεν έχει πετύχει. Επίσης, αριστερό μπακ είναι ο Καράμπελας αλλά εκτός από σταθερός παίκτης του 5, δεν έχει δείξει κάτι παραπάνω. Γενικά οι θέσεις των μπακ, “πονάνε” την ομάδα εδώ και πολλά χρόνια.

Κεντρικοί Αμυντικοί.

Αν και η ομάδα συνέχισε την παράδοση να πουλάει βασικό αμυντικό της, την τελευταία στιγμή και αναφέρομαι στον Μαϊστόροβιτς, τα πράγματα είναι σαφώς καλύτερα απ' ότι στα άκρα. Ο αντικαταστάτης του Σουηδού, βάση των ονομάτων που έχουν ακουστεί, θα 'ναι καλή λύση. Μακάρι να ήταν ο Μόρας, αλλά τα οικονομικά δεδομένα για την συγγεκριμένη περίπτωση καθιστούν αρκετά δύσκολη την μεταγραφή. Οι Γίρανεκ, Γκριμάρι και Νασούτι είναι καλές λύσεις και πιστεύω θα δώσουν πιο πολλά από τον Σουηδό. Από εκεί και πέρα ο νεαρός Μανωλάς πέρυσι έδωε πολύ καλό δείγμα και πιστεύω ότι φέτος θα 'ναι καλύτερος και λόγο προσώντων-εμπειριών αλλά και λόγο τον προσώπων που ασχολούνται μαζί του και εννοώ τον Μπάγιεβιτς, τον Στέλιο Μανωλά και τον Δέλλα. Για τον τελευταίο, λόγο ηλικίας τον υπολογίζω ως τρίτη λύση. Επίσης πάρα πολύ καλύ προοπτικοί για το μέλλον έχουν οι Ματεζίδης, Αργυρίου, Καλαμιώτης και γενικά πιστεύω ότι η ομάδα θα πρέπει να θεωρείται πλήρεις για την θέση του κεντρικού αμυντικού.


Κέντρο

Αμυντικό χαφ.

Πάπα Μπούμπα Ντιόπ, η σημαντικότερη προσθήκη φέτος, σε θέση που όντως χρειαζότανε γνωστός παίκτης. Θα θωρακίσει την ομάδα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Άριστη κίνηση.

Αντικαταστάτες του ο Γιάχιτς που μπορεί να παίξει και αμυντικός σε περίπτωση ανάγκες, Γκέντζογλου-η Ελληνική έκδοση του Γιάχιτς που λόγο ηλικίας θα ήθελα να τον δω φέτος να παίζει πολύ, Μάκος-αν και πέρυσι είχε άθλια χρονιά, θα πρέπει να δείξει ότι αξίζει. Την θέση ακόμα μπορεί να καλύψει και ο Καφές- αν και για μένα δεν είναι DM παίκτης, αλα MC, πάντως η ομάδα θεωρείται “γεμάτη' και σε αυτή τη γραμμή.

Μέσος

Ο Καφές στην πραγματικότηα είναι ο μόνος καθαρός MC που υπάρχει, εφόσον όποιος κληθεί να παίξει στην θέση του είναι έχει είτε ανασταλτικές ικανότητες όπως οι Γιάχιτς, Μάκος, Γκέντζογλου είτε περισσότερο παίζει ως επιτελικός όπως οι Λεονάρντο, Γκερεϊρο, Έντερ. Καλά θα ήταν να υπήρχε και δεύτερος MC, αλλά δεν είναι κάτι που επείγει.

Αριστερό Χαφ

Μέχρι στιγμής, βασικός παίζει ο Λεονάρντο, αφήνωντας καλές εντυπώσεις, ενώ τη θέσει καλύπτει ο Μπέρνς ο οποίος ως τώρα αρέσει, ενώ κάποιες στιγμές μπορεί να δούμε και το Λαγό, ανάλογα με την περίπτωση. Δεν αναφέρομαι στον Γκερεϊρο, ο οποίος λογικά θα ήταν η πρώτη επιλογή, αλλά είναι ξένο σώμα πλέον για το σύλλογο.

Δεξί Χαφ

Φέτος έχουμε δει εδώ τον Σκόκο, τον Έντερ-καλές λύσεις και οι δυο, γνωστοί άλλωστε στην Ελλάδα γι αυτό δεν αναφέρομαι σε αυτούς περισσότερο. Επίσης είναι πιθανό να δούμε Λεονάρντο, ή Μπέρνς καθώς ο Μπάγιεβιτς ζητά από τα χαφ του να αλλάζουν θέσεις.


Επιτελικός μέσος/Κρυφός Επιθετικός

Ο Λυμπερόπουλος, ο Έλληνας παίκτης “ορισμός” της θέσης αυτής. Θυμηθείτε ότι στο παρελθόν όλοι έψαχναν να βρου σε τι θέση παίζει. Αναντικατάστατος στο ρόλο αυτό, μεγάλος μεν σε ηλικία αλλά σε Ελλάδα κυρίως είναι μια χαρά. Λογικά και πιο έμπειρος, έπειτα από την θητεία του στην Μπουντέσλιγκα. Στην θέση αυτά μπορούμε να υπολογίζουμε τους Λεονάρντο, Σκόκο, Μπέρνς και Έντερ.


Επίθεση

Μέχρι στιγμής βασικός δείχνει ο Τζεμπούρ, φαίνεται ότι του πάει ο ρόλος του “φουνταριστού” όπως παίζει ως τώρα η ομάδα. Νομίζω ότι στα εντός έδρας θα προτιμηθεί ο Μπλάνκο, (δεν θέλω να σκέφτομαι ότι μπορεί να τον ξαναδώ να παίζει δεξί χαφ!!!!!), με τον οποίο από πέρυσι διαφαίνεται να δημιουργείται θέμα στο που πρέπει να παίζει, πως και γιατί δεν παίζει καλά κλπ. Ο Αργεντίνος είναι φορ καθαρός, ξέρει να σκοράρει αλλά μέχρι εκεί. Γι' αυτό άλλωστε έχει βγει 2 φορές πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα. Αισθάνομαι πάντως ότι το θέμα του πρέπει να λυθεί σύντομα. Όσο για τον Τζεμπούρ, το πρόβλημα δεν είναι η αξία του σαν παίκτης, αλλά ο χαρακτήρας του και οι σχέσεις με τους συμπαίκτες του όπως θυμόμαστε από τα περσινά νωπά γεγονότα με Σκόκο και Μπάγιεβιτς. Ένα άλλο θέμα που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι ο Μπλάνκο με τον Λύμπε πίσω του μεταμορφώνεται προς το καλύτερο. Στη θέση αυτή μπορούμε να δούμε ακόμα τους Σκόκο-Έντερ, ενώ ο Παυλής είναι δανεικός και αν παίξει βασικός, θα δούμε τι και πόσο αξίζει.

Σύστημα

Φέτος ο Μπάγιεβις δείχνει να προτιμά το 4-2-3-1 που δεν βγήκε πέρυσι, αλλά μέχρι στιγμής δείνχει να δικαιώνεται σε μεγάλο βαθμό, έχωντας στο νου την εικόνα από την περιοδεία στην Αυστραλία και τον αγώνα με την Νταντί στην Σκωτία.

Ποιές είναι οι διαφορές σε σχέση με πέρυσι;

    1. Λυμπερόπουλος-ξέρει άψογα το ρόλο του AMC/FC και ταυτόχρονα καθοδηγεί πολύ καλά τα ακραία χαφ. Ταυτόχρονα η συνεργασία του με Μπλάνκο είναι άψογη.

  1. Ντιόπ-Μέχρι στιγμής παίζει ο Μάκος αλλά ίδιο ρόλο θα έχουν. Επιτέλους αμυντικό χαφ καθαρό. Δεν είναι ανάγκη να βαφτίζουμε ως “κόφτες” τον Καφέ ή τον Γκερεϊρο, ή όποιον άλλο είναι εύκαιρος. Η ομάδα στο κέντρο είναι θωρακισμένη και έχει μπακ απ με τους Γιάχιτς-Γκέντζογλου και Μάκο.

  2. Κορμός- Οι βασικοί παίκτες έμειναν σχεδόν όλοι, άρα σιγά-σιγά θα περιμένουμ καλύτερο αποτέλεσμα σε τομείς συνεννόησης, τακτικής, αποτελέσματος.


Εναλλακτικά συστήματα:

4-4-2 με δίδυμο Λύμπε και Μπάνκο-αυτό νομίζω στα πιο πολλά εντός έδρας παιχνίδια θα το δούμε πολύ συχνά.

4-3-3 αν πιέζεται πολύ για την νίκη

4-5-1 αν θέλει να κρατήσει αποτέλεσμα απέναντι σε ισχυρότερο αντίπαλο.


Εκτιμήσεις

Το μεγάλο πρόβλημα την ομάδας είναι τα μπάκ στα άκρα. Θα 'θέλα κατά τα άλλα να υπάρχει ένας ακόμα MC στην θέση του Καφέ, ενώ πρέπει να δωθεί μια ξεκάθαρη θέση στον Μπλάνκο για να μην έχουμε τα περσινά. Μου αρέσει ότι υπάρχουν πολλοί παίκτης που μπορούν να παίξουν σε διάφορες θέσεις κυρίως στα χαφ και την επίθεση, αλλά υπάρχουν και αρκετοί παίκτες ερωτηματικά όπως οι Ντατόμο, Λαγός, Καράμπελας ίσως με την έννοια πως αν δεν πείσει καλύτερα να παραχωρηθεί με μεταγραφή. Επίσης Γκέντζογλου-Μάκος-Λεονάρντο είναι ερωτηματικά. Για το ρόστερ της ΑΕΚ η αναλογία είναι μεγάλη, αν αποδώσουν ικανοποιητικά θα είναι όλα οκ, αλλίως θα υπάρξουν προβλήματα.


Στόχοι

Για Ευρώπη, όσο καλύτερη παρουσία στον όμιλο. Αυτό άλλωστε έχει και οικονομικό αντίκρυσμα

και η ΑΕΚ “¨καίγεται” για χρήματα, άλλωστε η διοίκηση έχει πει ότι μέχρι τις 31 Αυγούστου πουλάει παίκτες....

Στην Ελλάδα αντικειμενικά θα παλέψει για την τρίτη θέση με ΑΡΗ, ΠΑΟΚ. Λέω τον ΑΡΗ λόγο προπονητή που είνια τεράστιο μέγεθος και τον ΠΑΟΚ που με την δουλειά του Σάντος έχει γίνει σκληροτράχηλη ομάδα. ΠΑΟ και ΟΣΦΠ είναι πολύ μπροστά από τους υπόλοιπους και μόνο αν αυτοκτονούσε κάποιος από αυτούς η ομάδα μπορεί να κυνηγήσει κάτι παραπάνω.


Καλή ποδοσφαιρική χρονιά και καλή μπάλα!!!!!


Mountain King


ΥΓ. Μόλις τέλειωσε η κλήρωση του Europa League και η ΑΕΚ με αντίπαλο την Ζενίτ, Άντερλεχτ και Χαϊντουκ Σπλιτ να συμπληρώνουν τον όμιλο, μπορεί άνετα να διεκδικήσει την δεύτερη θέση.

Friday, August 27, 2010

Δανεικός αλλά όχι αγύριστος


"Η Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ανακοινώνει ότι επήλθε συμφωνία με την Φλαμένγκο για την παραχώρηση, με την μορφή δανεισμού για έναν χρόνο, του ποδοσφαιριστή Ντιόγκο Λουίς Σάντο.”

Με μια λιτή, όπως συνηθίζει η ΠΑΕ Ολυμπιακός, ανακοίνωση γράφθηκε ο επίλογος για την φετινή περίοδο στις σχέσεις των ερυθρολεύκων με τον Ντιόγκο Λούις Σάντο. Σχεδόν δυο χρόνια πέρασαν έπειτα από την πομπώδη άφιξη του 23χρόνου νεαρού από την Σάο Πάολο, ο οποίος ήρθε με όνειρα και προσδοκίες στον Ολυμπιακό από την Πορτουγκέζα.
Τίποτα δεν ήταν απλό στην περίπτωση του, μια μεταγραφή που πέρασε από χίλια κύματα με τον Σωκράτη Κόκκαλη, πρόεδρο της ομάδας εκείνη την εποχή να έχει να αντιμετωπίσει τόσο την δικαιολογημένη πίεση του κόσμου για μια μεγάλη μεταγραφή όσο και τον απίθανο Λοπέρα, τον πρόεδρο της Πορτουγκέζα ο οποίος ήθελε να μοσχοπουλήσει τον πιο αξιόλογο παίκτη στο ρόστερ του. Το αποτέλεσμα γνωστό, ο Ολυμπιακός πλήρωσε 9εκάτ. Ευρώ για το 70% του ποδοσφαιριστή, ελπίζοντας ότι χτύπησε φλέβα χρυσού καθώς οι συστάσεις του Ανδρέα Νινιάδη, αρχισκάουτερ της ομάδας ήταν παραπάνω από θετικές, ενώ και η άποψη ανθρώπων που παρακολουθούν τα ταλέντα του βραζιλιάνικου πρωταθλήματος ήταν πως ο Ντιόγκο θα αναδειχθεί σε ένα από τα επόμενα αστέρια της Σελεσάο.
Υψηλές οι προσδοκίες, αλλά σε αυτά τα δυο χρόνια, οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού έχουν ελάχιστα να θυμούνται από τον βραζιλιάνο άσσο. Αν και το ντεμπούτο του ήταν θετικό, ειδικά στο πρώτο εξάμηνο στην Ελλάδα όπου ο Ντιόγκο σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχε ο Ολυμπιακός, πέτυχε μια ντουζίνα γκολ προκαλώντας το ενδιαφέρον του τότε προπονητή της Λίβερπουλ Ράφα Μπενίτεθ που σκόπευε να τον φέρει στους “κόκκινους”, όμως ο Ολυμπιακός ούτε καν σκέφθηκε να τον παραχωρήσει. Η συνέχεια ήταν εφιαλτική τόσο για τον Ντιόγκο, όσο και για τον Ολυμπιακό. Ένας μετριότατος δεύτερος γύρος με ελάχιστα γκολ και κακές εμφανίσεις και στην συνέχεια μια καταστροφική σεζόν για τον Ολυμπιακό και τον Ντιόγκο που προκάλεσε την δυσμένεια των φιλάθλων. Το αποκορύφωμα ήταν η αποβολή του νεαρού επιθετικού στο ματς με την Μακάμπι στο Ισραήλ κάτι που σήμανε την αρχή του τέλους.
Η αλήθεια είναι πως τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο ίδιος ο ποδοσφαιριστής έχουν ευθύνη. Το διοικητικό μπάχαλο, οι συνεχείς αλλαγές στην τεχνική ηγεσία, η αδιαφορία σε συνδυασμό με τα ξενύχτια, την άστατη ζωή και τις διάφορες διατροφικές ατασθαλίες του ποδοσφαιριστή είχαν ως αποτέλεσμα να παρουσιάζεται αγνώριστος στους αγωνιστικούς χώρους και να γίνεται το μαύρο πρόβατο της εξέδρας.
Ο δανεισμός του στην Φλαμένγκο ήταν ίσως μονόδρομος για να σώσει την καριέρα του. Αν και ο Ερνέστο Βαλβέρδε ήθελε την παραμονή του, ο ίδιος ο Ντιόγκο σε συνομιλία που είχε με τον προπονητή του, ζήτησε να δώσει την συγκατάθεση του για να πάει στην Βραζιλία. Αυτό που εύχομαι προσωπικά, όπως ελπίζω και οι περισσότεροι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, είναι ο Ντιόγκο να ξαναβρεί τον εαυτό του και την διάθεση του για ποδόσφαιρο και όταν επιστρέψει να ξαναζήσει μεγάλες στιγμές με την ομάδα μας.
RedArmy

Thursday, August 12, 2010

Μπορούν να συνεργαστούν;

Αυτό που μου προκαλεί προβληματισμό είναι κατά το πόσο, άνθρωποι που έχει βάλει σε πόστα ο ΒΜ στην ομάδα και δεν εννοώ διοικητικούς θα μπορέσουν να λειτουργήσουν έπειτα από τις αρμοδιότητες και την εξουσία που φέρεται να έχει δώσει στον Βαλβέρδε. Και θα μπω στο ψητό. Τάσος Μητρόπουλος, ο ρόλος του Βεληγκέκα ο μπόντιγκαρντ του προπονητή απέναντι στους παίκτες και των παικτών στα αντίπαλα γήπεδα, ειδικά σε ότι αφορά την φυσούνα προς τα αποδυτήρια όπου συνήθως πέφτουν "ψιλές" όταν δεν καταγράφει η κάμερα. Θέλει ο Ερνέστο έναν τέτοιο άνθρωπο στην ομάδα ή απλά δεν θα του πέφτει λόγος σε αυτόν τον τομέα; Ο δεύτερος που σκέπτομαι είναι ο Ντάρκο. Τον Σέρβο δεν τον έχω για κάποιο κοροϊδο, θα πάει με τα νερά του Ερνέστο στην αρχή, κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να δείξει έργο, να προτείνει έναν-δυο παίκτες για να δείξει ότι ασχολείται με την ομάδα, αν ο Βάσκος του ανάβει κόκκινο στοπ, κάπου θα υπάρχει αντίδραση. Φέτος θα είναι πολύ δύσκολη χρονιά γιατί ο χρόνος που έχει απομείνει για την ενίσχυση της ομάδας είναι ελάχιστος, κάποιος θα πρέπει να πάρει το ρίσκο της ευθύνης για τους παίκτες που θα φέρει ή θα προτείνει. Αν πιάσουν οι επιλογές, η ομάδα θα βγει κερδισμένη, αλλά θα έχει και τον πρώτο λόγο αυτός που έκανε την εισήγηση του. Το ιδεατό θα ήταν να υπάρχει συνεργασία μεταξύ Ντάρκο και Ερνέστο.
RedArmy7

Tuesday, July 6, 2010

Το Ελληνικό στοιχείο

Αρκετοί εικάζουν ότι με τις μεταγραφές που έρχονται το Ελληνικό στοιχείο της ομάδας θα περιοριστεί. Πράγματι υπάρχει ένας κίνδυνος, αλλά υπάρχει όμως και το πολλά υποσχόμενο φυτώριο. Στο χέρι των παιδιών της Under 21 είναι να δουλέψουν και να διεκδικήσουν μια θέση στην πρώτη ομάδα, στην 18άδα και μετά στην 11άδα. Μέσα στους στόχους της νέας διοίκησης είναι να αξιοποιηθεί η επένδυση που έγινε το 2003. Δεν είναι τυχαίο ότι από εχθές σε πηγαδάκια, έλεγαν πως σκέφτονται να φέρουν τον Βερμιούλεν και αν δεν είναι ο Βέλγος αυτός που θα αναλάβει υπεύθυνος των Ακαδημιών (αρχικά έγινε πρόταση στον Τζόλε, αλλά αρνήθηκε) σίγουρα θα έρθει κάποιος που θα έχει εμπειρία στο συγγεκριμένο πόστο. Είναι θετικό πως από την δεύτερη γενιά των πιτσιρικάδων που ξεκίνησαν στις ακαδημίες στα 14-15 και τώρα είναι 19-20 όπως ο Σοϊλεδης, ο Φετφατζίδης, ο Νιγκλητσιώτης, ο Βαλεριάνος κλπ διεκδικούν με αξιώσεις την συμμετοχή τους στην πρώτη ομάδα, χρειάζεται να παλέψουν σύμφωνοι, κάθε αρχή και δύσκολη, αλλά έχουν τις αξιώσεις να είναι στην πρώτη ομάδα. Αυτή η προσπάθεια στις ακαδημίες, πρέπει να συνεχιστεί και θα συνεχιστεί.
Δεν λέω πως θα αποκλείσουμε την Ελληνική αγορά και θα είμαστε αυτοτροφοδοτούμενοι, αν και αυτό θα ήταν "ευχής έργον", αλλά θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι τα οικονομικά δεδομένα αλλάζουν για όλους τους Έλληνες. Δεν είναι δυνατών να σου ζητάνε 800.000ευρώ για τον Παπάζογλου και 2εκάτ για τον Μανιάτη. Ούτε τον Σέρχιο Ράμος πας να πάρεις ούτε τον Μαϊκόν.
RedArmy7

Wednesday, June 23, 2010

Περί Γκούτι...

Δεν κρύβω την επιθυμία μου πως θα ήθελα να πάρουμε έναν 25χρόνο χαφαρά που να κάνει παπάδες αντί για τον 33χρόνο Γκούτι. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος και εξηγώ παρακάτω.
Ευρωπαίοι παίκτες σε τέτοια ηλικία δεν έρχονται, ή θα ρισκάρεις με ένα ταλεντάκι από βραζιλία και θα δώσεις 10εκάτ. με τον κίνδυνο να σου βγει Ντιόγκο ή που θα πας σε μια πιο σίγουρη επιλογή. Ο Γκούτι είναι ένας παίκτης που έχει σε πολύ υψηλό επίπεδο στοιχεία ανάπτυξης του παιχνιδιού. Μιλάμε για παίκτη που πέρυσι έπαιζε βασικός σε ντέρμπι Ρεάλ-Μπαρτσελόνα. Η προπόνηση που έχει κάνει τον καθιστούν ικανό να κάνει πλάκα εδώ στην Ελλάδα. Ίσα ίσα που τον θεωρώ από τους πιο ιδανικούς παρτενέρ του Ντουντού-αρκεί να υπάρχει ένας γρήγορος κόφτης πίσω του με φυσική κατάσταση και τρεξίματα. Είναι τέτοια η ποιότητα του ποδοσφαιριστή που νομίζω ότι είναι πλεονασμός να λέμε ότι δεν μας κάνει. Μεταξύ του Γκούτι και του Ντέκο, οκ θα συμφωνήσω, Ντέκο αλλά συγγεντρώνεις ελάχιστες πιθανότητες να τον αποκτήσεις. Από την στιγμή που θα ενδιαφερθεί η Πόρτο για τον Ντέκο και ομάδες του Ιταλικού και Ισπανικού πρωταθλήματος για να του προσφέρουν μεγάλο συμβόλαιο, ελάχιστες οι πιθανότητες εκτός αν του δώσεις 5εκάτ το χρόνο.
Ο Κάλστρομ π.χ. θα μπορούσε να είναι μια πιο αποδεκτή λύση. Αλλά μιλάμε όμως για μια μεταγραφή που από τον πρώτο χρόνο θα κοστίσει γύρω στο δεκάρικο, μαζί με το συμβόλαιο του παίκτη, το 15% προμήθεια στον μάνατζερ, τα λεφτά που ζητά η Λυών και την εφορία. Το μισό μπάτζετ σχεδόν θα πάει στον Κάλστρομ και σε ένα χρόνο που πρέπει να πάρεις 4-5 βασικούς δεν νομίζω ότι είναι μια λογική επιλογή.
Ο Μαρινάκης κάνει μια αρχή, ακόμα δεν είμαστε σε φάση για ψαγμένες επιλογές. Δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε ψαγμένες επιλογές, πρέπει να υπάρχει σκάουτιγνκ, να έχεις κάνει μια προεργασία μηνών για να φτάσεις να πάρεις έναν παίκτη τον Ιούνιο και τον Ιούλιο. Στο μέλλον δεν θεωρώ πως θα λειτουργούμε με αυτό τον τρόπο. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να δώσουμε τον χρόνο στην νέα διοίκηση να οργανωθεί. Μην έχουμε την εντύπωση πως στον Ολυμπιακό είναι όλα στρωμένα και πως η νέα τάξη θα έρθει να συνεχίσει το έργο της παλαιότερης με περισσότερα χρήματα και πιο γενναίες αποφάσεις. Μιλάμε για ΑΡΧΗ, για να φτάσει ο Ολυμπιακός του Σωκράτη Κόκκαλη να στελεχωθεί σε επίπεδο επικοινωνίας, να μπορέσει να φτιάξει ένα υποτυπώδες τμήμα σκάουτινκ-έστω και με τα λάθη τους, με Νινιάδη-Μπαρμπαλιά-Μπάντοβιτς πέρασε μια δεκαετία, μην το ξεχνάμε αυτό. Μην ζητάμε λοιπόν από τον Μαρινάκη να τα κάνει όλα σε μια εβδομάδα-δεν γίνεται.
Από την στιγμή λοιπόν που η κατάσταση έχει έως έχει, από την στιγμή που ο χρόνος πιέζει για να πάρεις παίκτες για το ρόστερ σου, από την στιγμή που προσπαθείς να οργανώσεις όλα τα τμήματα σου, να βάλεις τους δικηγόρους σου να κάνουν τα διαδικαστικά για την μεταβίβαση κλπ, από την στιγμή που τρέχουν ένα εκαττομύριο επτακόσιες εικοσιεπτά χιλιάδες επτακόσια εικοσιεπτά πράγματα από το μυαλό σου, σου έρχεται η ευκαιρία και ένα πάρεις έναν Γκούτι, δεν την χάνεις.
RedArmy7

Sunday, June 20, 2010

Ποδοσφαιρικές ιστορίες: Οι Ινδιάνοι


Κάθε πρωτάθλημα έχει τα μυστικά του και τους θρύλους του. Ετσι και το Μπραζιλεϊράο. Η Φλαμένγκο, η Κορίνθιανς, η Σάντος, η Βάσκο είναι όλες γνωστές στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Ολες πρωταθλήτριες. Μέσα στον μακρύ κατάλογο τον ομάδων που κατέκτησαν το τρόπαιο υπάρχει και ένα όνομα λιγότερο γνωστό. Γκουαρανί.
Η ομάδα από την πόλη Καμπίνας, γύρω στα 100 χιλιόμετρα έξω από το Σάο Πάουλο επέστρεψε φέτος στην Σέριε Α’ μετά από 5 χρόνια όπου χάθηκε κάπου μεταξύ της δεύτερης και της τρίτης κατηγορίας. Με ένα καλό μέχρι τώρα, ξεκίνημα φιλοδοξεί να μείνει στην κατηγορία παρά τα πολλά οικονομικά της προβλήματα.

Ιδρύθηκε την 1η Απριλίου του 1911 όμως επίσημα δηλώθηκε μια μέρα αργότερα καθώς οι ιδρυτές της φοβήθηκαν πως θα γίνει συνώνυμο της πρωταπριλιάς. Το όνομα ήρθε από την επιτυχημένη όπερα «Ο Guarani» ως φόρος τιμής στον τοπικό συνθέτη Κάρλος Γκόμες. Θέμα της όπερας οι«Γκουαρανί», μια από τις μεγαλύτερες φυλές ιθαγενών και από τις πρώτες που συνάντησαν οι πορτογαλοι. Το παρατσούκλι της ομάδας είναι «Μπούγκρε», ένας γενικός όρος που χρησιμοποιούσαν οι κατακτητές αναφερόμενοι στους ιθαγενείς.

Το γήπεδο της είναι το καμάρι της. Ευεργέτης ο Εζίντιο Σόουζα, ένας από τους ιδρυτές της ομάδας, που το αγόρασε την έκταση από μια πλούσια θεία του γύρω στο 1920. Το «Μπρίνκο ντε Οουρο ντα Πρινσέζα» όπως είναι το πλήρες όνομά χτίστηκε το 1953 και σημαίνει «το χρυσό σκλουραρίκι της πρίγκηπισσας» . Η ιδέα ηρθε από ένα λογοπαίγνιο του δημοσιογράφου Ζοζέ Καετάνο Μοντέιρο Φίλιο. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας, εμπνεύστηκε από το σχήμα του όταν είδε την μακέτα και το φαντάστηκε σαν το κόσμημα της πόλης Καμπίνας που είναι γνωστή και ως «πριγκήπισσα της Δύσης».
Η Γκουαρανί έζησε τις καλύτερες στιγμές της την δεκαετία 1977-87. Ηταν το 1978 όταν πέτυχε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του Μπραζιλεϊράο. Εκείνη την χρονιά, σε μια «έμπνευση» της δικατορίας, συμμετείχαν 74 ομάδες σε ένα δαιδαλώδες σύστημα με φάσεις ομίλων και νοκ άουτ να εναλλάσονται και με σύνολο 792 αγώνων μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών.


Η δίοικηση της Γκουρανί χωρίς πολλά λεφτά για μεταγγραφές αποφάσισε να αφήσει τις τύχες της ομάδας στον άγνωστο προπονητή Κάρλος Αλμπερτο Σίλβα. Αστέρι ήταν ο έμπειρος μέσο Ζενόν και το «στοίχημα» ο 17χρονος τότε Καρέκα που αργότερα έκανε μεγάλη καριέρα στην Νάπολι δίπλα στον Μαραντόνα στην Νάπολι και συμμετείχε σε τρία παγκόσμια κύπελλα με την φανέλα της «σελεσάο».

Εκανε μια εκπληκτική πορεία και τερμάτισε πρώτη μέ ένα βαθμό μπροστά από την μεγάλη Ιντερνασιονάλ του Φαλκάο την οποία νίκησε στην διάρκεια του πρωταθλήματος με 3-0. Στον ημιτελικό απέκλεισε την Βάσκο με δύο νίκες, 2-0 εντός και 2-1 στο Μαρακανά, για να φτάσει στον μεγάλο διπλό τελικό κόντρα στην Παλμέιρας. Εκεί μίλησαν για ακόμα μια φόρα τα αστέρια της. Ο Καρέκα κατάφερε την αποβολή του τερματοφύλακα Λεάο και Ζενόν έδωσε την νίκη με 1-0 από εύστοχο χτύπημα πέναλτι στο πρώτο ματς μπροστά σε περισσότερους από 100.000 φιλάθλους που κατέκλυσαν το στάδιο «Μορουμπί». Στον επαναλητικό, και με τον Ζενόν τιμωρημένο, ήταν ο Καρέκα εκείνος πέτυχε το μοναδικό γκολ του αγώνα και χάρισε τον τίτλο στην ομάδα του.

Το 1982 με αστέρια όπως οι Λούσιο, Ζόρζε Μεντόνσα, Ερνάνι Μπανάνα και Καρέκα πέτυχε 63 γκολ σε 20 αγώνες με έναν μέσο όρο 3,5 σε κάθε ματς, που είναι και το ρεκόρ σε επίπεδο εθνικού πρωταθλήματος μέχρι σήμερα. Επίσης έχει το μεγαλύτερο σερί στην Σέριε Α’ με 12 συνεχομενες νίκες.

Πρίν από λίγες μέρες η διοίκηση μπήκε σε διακανονισμό των χρεών της και έσωσε το στάδιο που λίγο έλλειψε να βγει σε πλειστηριασμό. Οι πιο αισιόδοξοι κάνουν λόγο για επιστροφή στα μεγαλεία της δεκαετίας του ’80 και οι πιστοί φίλοι της ήδη ονειρεύονται.

Nordestino από το hellasbrazil.blogspot.com

Tuesday, June 15, 2010

Μερικές σκέψεις...

Από τον RedArmy7
Όλοι μας έχουμε καταλάβει ότι σαν προσωπικότητες, Σωκράτης Κόκκαλης και Βαγγέλης Μαρινάκης δεν ταιριάζουν. Ανήκουν σε διαφορετικούς επιχειρηματικούς κύκλους, έχουν διαφορά δυο γενεών σε ηλικία, ο ένας έχει χορτάσει από δόξα και τίτλους και σκέφτεται την τσέπη του, ο άλλος θέλει την δόξα διαμέσω της ομάδας και φαίνεται πιο ζεστός στο να σπρώξει χρήμα, παρά τους δύσκολους καιρούς που περνάμε. Το τελευταίο είναι ίσως το μόνο κοινό σημείο που τους ενώνει.
Ο Λούβαρης για τον Κόκκαλη είναι όχι απλά ο άνθρωπος της απόλυτης εμπιστοσύνης του, είναι πλέον συμπλήρωμα του εαυτού του. Αυτός κανόνισε το ραντεβού, αυτός γεφύρωσε τις σχέσεις τους, αυτός είναι που ο Κόκκαλης εκμυστηρεύθηκε τις σκέψεις του, τις ανυσυχίες του και τον προβληματισμό του.
Η εκτίμηση μου είναι ότι θα υπάρχει συνεργασία σε ένα πιλοτικό επίπεδο, αρχικά όπου ο Κόκκαλης θα εποπτεύσει, υπό την θέση του ισχυρού ή του φαινομενικά ισχυρού αν θέλετε την δράση του Μαρινάκη, ο οποίος θα έχει έναν ενεργό ρόλο. Είναι αδύνατο για τον Βαγγέλη Μαρινάκη να μην είναι πρωταγωνιστής ή έστω συμπρωταγωνιστής με τον Σωκράτη Κόκκαλη. Η σχέση τους σίγουρα θα είναι εύθραυστή, θα κρέμεται σε λεπτές ισορροπίες ανοχής, υπομονής. Αν έρθουν επιτυχίες, όλα θα πάνε πρίμα, αν κάπου στραβώσει το πράγμα θα ζητηθούν ευθύνες και πιθανών να βρεθούμε σε μια κατάσταση χειρότερη απ' ότι είναι τώρα.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ξέρει πως για να διεκδικήσει την προεδρία του συλλόγου, θα πρέπει να πάει με τα νερά του Κόκκαλη, ο Κόκκαλης ξέρει πως μόνος του, το καράβι δεν μπορεί να το φέρει βόλτα, χρειάζεται έναν άνθρωπο σαν τον Μαρινάκη, ο οποίος θα είναι και μια ασπίδα προστασίας από τον κόσμο ο οποίος παρουσιάζεται αγανακτισμένος και ζητά ευθύνες από τον Κόκκαλη όσο ποτέ.
Σε ότι αφορά τον Λίνεν, από την στιγμή που δεν έχει υπογράψει μιας και τυπικά δεν έχει μείνει ελεύθερος από την Μόναχο 1860, όλα είναι ρευστά. Η κατ' αρχήν συμφωνία για το τεχνικό επιτελείο του Γερμανού μπορεί να βρεθεί ξαφνικά στον αέρα, εάν και εφόσον Κόκκαλης και Μαρινάκης αποφασίσουν πως η ομάδα χρειάζεται κάτι καλύτερο. Την δευτερα βέβαια ξεκινά η προετοιμασία, τα εργομετρικά και την επόμενη Πέμπτη αναχώρηση για το Μόναχο, οπότε ο χρόνος δεν είναι σύμμαχος σε αυτή την περίπτωση.
Τέλος σε ότι αφορά την ενίσχυση της ομάδας, θεωρώ δεδομένο εφόσον υπάρχει συμφωνία, πως θα γίνει τουλάχιστον μια κίνηση εντυπωσιασμού και δη για μουντιάλικό παίκτη . Για τις μεταγραφές όμως, έχουμε ακόμα καιρό μπροστά μας...
RedArmy7

ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ


του Νίκου Παραστατίδη

Η αγωνιστική περίοδος 2009 – 2010 για το Ελληνικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου τελείωσε και εν αναμονή του μεγάλου γεγονότος του Καλοκαιρού, που δεν είναι άλλο από το Παγκόσμιο Κύπελλο της Νοτίου Αφρικής, είπα να γράψω κάποιες σκέψεις μου για την ομάδα που υποστηρίζω εδώ και χρόνια, τον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης.

Το πρώτο ερώτημα που ανακύπτει είναι, κατά πόσο η αγωνιστική χρονιά που μας πέρασε ήταν πετυχημένη για τον ποδοσφαιρικό Άρη (για τον μπασκετικό ήταν σίγουρα καταστροφή); Λοιπόν, κατά την άποψή μου και με τα όσα έταξε κι άφησε να εννοηθούν στην αρχή της αγωνιστικής περιόδου η νέα διοίκηση της αγαπημένης μου ομάδας, η χρονιά θα μπορούσε με μεγάλη επιείκεια να χαρακτηριστεί ως μέτρια.

Τι να θεωρήσω επιτυχία, ότι για τέταρτη φορά μέσα σε μια δεκαετία ο Άρης έφτασε σε έναν τελικό κυπέλλου κι έχοντας απέναντί του έναν αντίπαλο που όχι μόνο το σεβάστηκε, αλλά τον φοβήθηκε κιόλας (μπορεί να διαφωνήσουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού, αλλά ο τρόπος που κατέβασε ο κ. Νιόμπλιας την ομάδα έδειχνε καθαρά ότι φοβήθηκε τον προπονητή του ΑΡΗ, κ. Κούπερ), κατάφερε να χάσει ένα μάτς που αν έδειχνε λίγο ψυχή θα ήταν δικό του; Ή μήπως ήταν επιτυχία η θέση που πήραμε στα πλεϊ – οφ; Ως προς τα πλεϊ – οφ, θέλω να σας θυμίσω ότι η ίδια η διοίκηση του Άρη έθεσε ως στόχο την κατάκτηση της θέσης που οδηγεί στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κι όντως, είχαμε όλη την τύχη και τις δυνατότητες να το πετύχουμε, αλλά πάλι καταφέραμε να πετάξουμε στην κάλαθο των αχρήστων κάθε ευκαιρία που μας δόθηκε….

Όλα τα παραπάνω συνέβησαν και θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στον Άρη για κάποιους απλούς κι εμφανείς λόγους, που κάποιοι και καλά δημοσιογράφοι της ομάδας κι επαγγελματίες φίλαθλοι δεν θέλουν να αφήσουν τον κόσμο του Άρη να δει..

Καταρχήν είναι βασικό ότι για να κάνεις μια καλή ομάδα πρέπει να έχεις έναν σταθερό κορμό κι έναν προπονητή που θα τον αφήσεις να δουλέψει σε βάθος χρόνου (όπως π.χ. έγινε στον ΠΑΟΚ κι ας μην μας αρέσει να το ακούμε αυτό). Επίσης η διοίκηση πρέπει να είναι σταθερή στις αποφάσεις της και να στηρίζει ένα πρόγραμμα και να επεμβαίνει μόνο όταν βλέπει ότι το πράμα πάει να στραβώσει. Έχουμε δει τίποτα από αυτά στον Άρη; Όχι, φίλοι μου. Τα τελευταία χρόνια από την άνοδό μας στην Ά Εθνική, βλέπουμε ένα ασταμάτητο πήγαινε – έλα προπονητών και παιχτών, προκειμένου τελικά να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα κάποιων μάνατζερ παρά το συμφέρον της ομάδας. Κατά συνέπεια δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι με αυτό τον τρόπο θα φτιάξουμε ποτέ ικανό σύνολο για να διεκδικήσει το κάτι παραπάνω τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.

Επιπλέον, παρατήρησα ότι κάποιοι παίχτες του Άρη όχι μόνο δεν επέδειξαν επαγγελματική υπευθυνότητα απέναντι στην ομάδα, αλλά είδαμε και συμπεριφορές «ντίβας» που δεν δικαιολογούνταν με τίποτα σε σχέση και με την απόδοσή τους καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Εδώ λοιπόν χρειαζόταν η διοίκηση να βάλει μια τάξη, αλλά δυστυχώς το μόνο που έκανε ήταν να σιωπά και να λέει στον κόσμο του Άρη «πάμε για τον επόμενο στόχο».

Ένα άλλο θέμα είναι οι δημοσιογράφοι κι όσοι είχαν βήμα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση, οι οποίοι ως επί των πλείστων τήρησαν μια κοινή γραμμή που περισσότερο αποπροσανατόλιζε και κοίμιζε τον κόσμο του Άρη παρά έθιγε τα κακώς κείμενα στον ομάδα;.

Και φτάνουμε και στο τμήμα των οργανωμένων οπαδών του Άρη, οι οποίοι καθώς φαίνονται έχουν καταντήσει πανυγηρτζίδες και λάτιν χορευτές ανεξαρτήτως αποτελέσματος για την ομάδα, καθώς και εκφραστές μεγαλόσχημων πλην ανυπόστατων περιγραφών για αυτήν (κακά τα ψέματα ο Άρης των Ισποανών και των Λατίνων παιχταράδων δεν είναι τίποτα άλλο από μια μικρομεσαία ομάδα του Ελληνικού Πρωταθλήματος). Ας θυμηθούν λοιπόν το ρητό ότι πανηγυρίζει καλύτερα, όποιος πανηγυρίζει τελευταίος κι ας ζητήσουμε όλοι μαζί κάτι καλύτερο για τον Άρη που αγαπάμε και υποστηρίζουμε.

Θα κλείσω εδώ το κείμενό μου, λέγοντας ότι τα παραπάνω δεν τα έγραψα με σκοπό να κάνω τον έξυπνο, αλλά με την ελπίδα ότι του χρόνου κάτι θα αλλάξει για να μπει ο Άρης τόσο ποδοσφαιρικά όσο και μπασκετικά σε μια πιο σωστή βάση οργάνωσης κι επιτέλους να ακουστεί και μια διαφορετική άποψη στο γενικό κλίμα τεχνητής ευφορίας που κάποιοι προσπαθούν να δημιουργήσουν στον κόσμο του Άρη. Κακά τα ψέματα, η χρονιά ήταν μέτρια για την ομάδα μου και δεν νομίζω ότι μπορεί να αποτελεί κάτι παραπάνω από μια απλή υποσημείωση στη λαμπρή ιστορία αυτού του συλλόγου.

Μπορούμε καλύτερα – περιμένουμε…

Νίκος Παραστατίδης