Saturday, May 28, 2011

Το ποδόσφαιρο δεν είναι Football Manager



Δεν σας κρύβω ότι η αγαπημένη μου περίοδος στην ποδοσφαιρική σεζόν, είναι οι μεταγραφές. Αγωνιστικές υποχρεώσεις δεν υπάρχουν ενώ η γνωστή και “πατροπαράδοτη” λασπολογία των ερτζιανών είναι περιορισμένη με αποτέλεσμα να εστιάζουμε στην ενίσχυση της ομάδας, να τσεκάρουμε παίκτες, να ονειρευόμαστε έναν καλύτερο και πανίσχυρο Ολυμπιακό. Βέβαια, δεν είναι όλα ρόδινα αυτή την εποχή. Η περίοδος της μεταγραφολογίας μετατρέπεται σε μεταγραφολαγνεία και αυτό μπορεί να δημιουργήσει διάφορες παρενέργειες κυρίως από την υπερβολική δόση πληροφόρησης η μάλλον παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ τα οποία εκμεταλλεύονται την δίψα του οπαδού για ενημέρωση, όμως με μαθηματική ακρίβεια οι προσδοκίες που δημιουργούνται από την μη απόκτηση του Χ, Ψ “παικταρά” δημιουργούν ένα απαξιωτικό κλίμα που οδηγεί σε λανθασμένες εντυπώσεις στον δέκτη της "αποκλειστικής πληροφορίας", ο οποίος δίχως να έχει την σωστή εικόνα των πραγμάτων, συμπαρασύρεται και βάλλει κατά πάντων.

Το ότι δεν υπάρχει σαφή πληροφόρηση από τα ΜΜΕ δεν σημαίνει ότι υπάρχει κακή οργάνωση από την διοίκηση της ομάδας. Το αντίθετο θα έλεγα, υπάρχει καλή οργάνωση διότι έχουν δημιουργηθεί τα απαραίτητα “στεγανά” και να ενεργήσει η διοίκηση όπως πρέπει, με σύνεση και υπομονή.
Το πρωτάθλημα τελείωσε πριν από ένα μήνα και όλοι περιμένουμε οι μεταγραφές να γίνουν μέσα σε μια εβδομάδα, δεν πάει όμως έτσι. Κανένας δημοσιογράφος, ρεπόρτερ ή μπλόγκερ δεν γνωρίζει ποιά είναι η λίστα του Βαλβέρδε για τις αποχωρήσεις, ποιές είναι οι εισηγήσεις του προπονητή και του τεχνικού διεθυντή.
Κατά το παρελθόν έχουμε συνηθίσει οι μεταγραφές να γίνονται με διαφορετικό τρόπο. Δεν υπάρχει πλέον ο πρόεδρος “πατερούλης” που θα κάνει το χατήρι στον οπαδό και θα του πάρει τον “παιχταρά που είδε στην τηλεόραση και φωνάζει το όνομα του στο γήπεδο.
Ξεχνάμε σε τι κατάσταση βρισκόμαστε σαν χώρα γενικότερα. Τα χρήματα είναι πολύτιμα και για να πάρεις κάτι καλό πρέπει να το ψάξεις, να το τσεκάρεις και να το αποκτήσεις την σωστή στιγμή. Το ποδόσφαιρο δεν είναι Football Manager όπου με ένα “φανταστικό” κεφάλαιο πουλάς και αγοράζεις ότι βρεις. Σε αυτόν τον εξομοιωτή κανένας δεν θα σε κρίνει αν έκανες σωστά η λάθος και αγόρασες τον Χ ή τον Ψ παίκτη, δίνοντας υπερδιπλάσια χρήματα από την αξία του στο παιχνίδι, δεν θα σε “κράξει” κανείς αν φέρεις λάθος αποτελέσματα, ενώ σε κάθε περίπτωση αποτυχίας υπάρχει και το κουμπάκι του Reload...
Στον πραγματικό κόσμο, δεν υπάρχει Reload, δεν υπάρχει το “φανταστικό” κεφάλαιο και κάθε κίνηση επιβάλλεται να γίνεται μελετημένα και προσεκτικά.
Είναι γνωστό πως πολλά παιχνίδια γίνονται στο παρασκήνιο ενώ τα διάφορα “λαυράκια” που σπρώχνουν οι εφημερίδες, οι ιστοσελίδες και τα ΜΜΕ γενικότερα, έχουν ως σκοπό την εξυπηρέτηση των διάφορων μάνατζερ που αποστέλλουν σε ρυθμό πολυβόλου τα ίδια φαξ που στέλνουν στις ομάδες, στις εφημερίδες και τα ΜΜΕ, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα γαϊτανάκι παραπληροφόρησης από ιστοσελίδες, blogs, τηλεοράσεις και ραδιόφωνα. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων η τιμή του ποδοσφαιριστή εκτοξεύεται στα ύψη και παράλληλα "παίζονται" διάφορα παιχνίδια στην πλάτη της ομάδας από τσακάλια μάνατζερ.
Σε ότι αφορά τον κόσμο, οποίος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει λεπτομέρειες που κατέχουν ελάχιστοι μέσα στην διοίκηση και το τεχνικό επιτελείο, αυτή η κατάσταση δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις που προκαλούν στην αρχή ενθουσιασμό, μετά ανυπομονησία και στο τέλος εκνευρισμό. Όλο αυτό το κλίμα δεν ωφελεί την ομάδα.
Είναι δεδομένο ότι οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες λόγο των αυξημένων υποχρεώσεων, αλλά επίσης δεδομένο είναι πως υπάρχει θέληση από την διοίκηση έτσι ώστε η ομάδα να ανέβει επίπεδο. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει πρώτα να προηγηθούν οι σωστές επιλογές και τα χρήματα που θα δαπανηθούν να πιάσουν τόπο.

Αν κάνουμε έναν μικρό απολογισμό για τα πεπραγμένα των τελευταίων μηνών θα οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι η διοίκηση φιλοδοξεί να οργανώσει τον Ολυμπιακό στα πρότυπα κορυφαίων ευρωπαϊκών ομάδων και γι' ,αυτό προχώρησε στην πρόσληψη ενός τεχνικού διευθυντή κάτι που είναι ορθολογικό για ένα σωματείο που ακολουθεί μια ποδοσφαιρική λογική και δεν βασίζεται στην διάθεση του εκάστοτε πρόεδρου “κιμπάρη”.
Εάν θα δικαιωθεί για την επιλογή του Μασία, θα φανεί στο μέλλον. Δεν θα πρέπει όμως να υπάρχει ανυπομονησία από την πλευρά των οπαδών για να ολοκληρωθούν όλα τα μεταγραφικά θέματα μέσα μέσα σε ένα μερόνυχτο. Ο Μασία μπορεί να μην έχει κριθεί ακόμα για τις επιλογές του, μη τι άλλο όμως δείχνει σοβαρός και έχει πάρει ζεστά την υπόθεση. Πρέπει να του δοθεί πίστωση χρόνου και εμπιστοσύνη στις επιλογές του ώστε να προσαρμοστεί και να αποδώσει.
Όταν αναλαμβάνεις ένα τέτοιο έργο, χρειάζεται χρόνος και υπομονή. Πρέπει να μελετήσεις πρώτα απ΄όλα να αξιολογήσεις το υλικό της ομάδας που διαθέτεις, να μιλήσεις με τον πρόεδρο, τον προπονητή, τους σκάουτερ, να πάρεις μια πρώτη γνώμη για την ομάδα, να μάθεις τι υλικό υπάρχει στις ακαδημίες, να γνωρίσεις ακόμα αυτούς που εργάζονται στις ακαδημίες. Ένα σωρό εργασίες δηλαδή που απαιτούν χρόνο.
Είναι άδικο να μιλάμε για κακή οργάνωση της ομάδας, ενώ στην πραγματικότητα η κατάσταση είναι διαφορετική. Η ελλιπής πληροφόρηση των δημοσιογράφων οδηγεί στην συγραφή σεναρίων επιστημονικής φαντασίας που γεμίζουν τις σελίδες των εφημερίδων και των ιστοσελίδων.
Μπορεί όλη αυτή η νεφελώδης κατάσταση με τις μεταγραφές να είναι εις βάρος του νευρικού συστήματος του οπαδού, ο οποίος προφανώς δεν αντέχει να βομβαρδίζεται με εκατοντάδες ονόματα, όμως θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως τις μεταγραφές της ομάδας δεν τις κάνουν ούτε οι ρεπόρτερ, ούτε οι μπλόγκερ, ούτε οι χρήστες ενός φόρουμ και προπάντων ούτε οι μάνατζερ ποδοσφαιριστών οι οποίοι στέλνουν τα ίδια φάξ τόσο στην ομάδα όσο στις εφημερίδες με αποτέλεσμα ο αναγνώστης οπαδός να παίζει το παιχνίδι των κρίσεων και συγκρίσεων, ψάχνοντας βιντεάκια του 'παικταρά” στο youtube ή τα στατιστικά του από το Football Manager και το Pro Evolution Soccer.
Αν το αντιμετωπίσουμε σαν χόμπι, τότε είναι ευχάριστο και διασκεδαστικό, αν όμως αρχίσουμε να επικρίνουμε την ομάδα γιατί δεν πήρε τον τάδε ή τον δείνα, κάπου χάνουμε το παιχνίδι και η κατάσταση γίνεται εκνευριστική ενώ σχηματίζονται εντυπώσεις απαξίωσης του τρόπου λειτουργίας της διοίκησης και του συλλόγου γενικότερα.
Είναι απόλυτα κατανοητό και θεμιτό ως οπαδοί να θέλουμε το καλύτερο για την ομάδα μας,όμως στην παρούσα φάση η κριτική μπορεί να περιμένει. Το γήπεδο άλλωστε είναι ο απόλυτος καθρέπτης των επιλογών και όλα εκεί θα κριθούν, όμως δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι σκέφτεται ο Μαρινάκης, ο Βαλβέρδε, ο Μασία...μέχρι και ο κηπουρός στο Ρέντη και όλοι όσοι εργάζονται για το καλό της ομάδας. Και το σωστό είναι να μην γνωρίζουμε, αλλά να δείχνουμε εμπιστοσύνη στις επιλογές της ομάδας την οποία υποστηρίζουμε.
RedArmy